Inmiddels ben ik geland in U-Center, nu komt het op heel hard werken aan!!

Hallo lieve mensen,

Wat is het toch fijn om te lezen dat mensen mijn verhaal lezen en daardoor mij ook steunen.

Afgelopen zaterdag heb ik een prachtig boeket mogen ontvangen van mijn lieve Ettense vrienden. (zie foto hiernaast) Alle vrouwen hier waren gewoon jaloers op mij. (hihi)

Ook zijn Sharon, Mike en Iris samen met Ronald op visite geweest. We hebben er een gezellige dag van gemaakt samen. Dit was erg fijn. Een prachtige fotolijst heb ik gekregen van al mijn lieve schattebouten om elke dag een dikke kus op te geven.

De afgelopen 5 dagen zijn goed verlopen. Mijn diagnose is volledig gesteld. En het behandelplan is door de psychiater en de psychologen opgesteld. Het is behoorlijk confronterend onder ogen te zien, dat het gewoon niet erg goed met me gesteld is. Er moet aan 9 behandeldoelen worden gewerkt. Dat is niet niks. Mijn voornemens zijn nog steeds goed, dit wil ik ook zeker zo houden!!

Ik mis mijn lieve Ronald en de kinderen erg, maar ook onze Petter. Het is zo vreemd om elke dag in mijn uppie wakker te worden.

Bovendien ben ik elke dag wel erg vroeg wakker. Het zijn zulke andere dagen als thuis. Ik zal straks een ander schema moeten gaan maken om de gemaakte veranderingen ook enigszins te kunnen doorvoeren.

Mijn bioritme is inmiddels al helemaal op orde en ik zet niet eens meer de wekker. Dagelijks wandel ik 30 tot 40 minuten voor het ontbijt. Het doet me erg goed. Bovendien begin ik al een kleine verandering van mijn figuur te zien, ik sport namelijk elke dag ook nog eens 1 uur. (ha ik word topfit!!hihi)

Inmiddels ben ik ingestroomd in groep 2. Het is een fijne groep waar alle categorieën in zitten van 22 tot 73 jaar. We hebben het goed met elkaar en hebben af en toe zelfs lol.

Vanaf deze week begin ik met de behandeldoelen. Dat betekent dat ik deze week met EMDR, Qi Gong, ACT, Haptonomie, preventie-noodplan, Yoga, Mindfullness, Muziek (zuurstof voor de ziel), Assertiviteitstraining, Cognitieve therapie en dan ook nog de groepssessies, psycho educatie ga beginnen.

Ik maak me erg benauwd voor de EMDR, maar ben me ervan bewust dat dit echt moet gaan gebeuren om tot een oplossing te komen.

Kortom aankomende week gaat het enorm zwaar voor me worden, maar ik zal ook over de donkerste berg heen komen. Dat is mijn geluk, ik zal altijd een lichtpuntje kunnen blijven zien, daar vertrouw ik helemaal op.

Allemaal al het goeds gewenst vanuit Limburg,

kus en een knuffel van Marie-José