de eerste dagen in U center

Hallo lieve familie en vrienden,

Ik wil jullie laten weten dat het hier goed is. De omgeving en omstandigheden zijn voortreffelijk. Het is wel bijzonder heftig alle verhalen van de veelal jonge mensen te horen. Iedereen is hard aan het werk om te kunnen herstellen. Om gelukkig te worden en om aan het verslavingsprobleem te werken of om de combinatie ervan te overwinnen. Het is hier behoorlijk streng maar wel menselijk. De huisregels liegen er niet om 23.00 uur gaan alle tv-s uit. Tablets, telefoons en laptops zijn niet toegestaan m.u.v. enkele te maken afspraken.  Je kunt alleen eten op de vastgestelde tijden. De verpleegkundigen en de psychologen zijn geduldig en rustig.

Tijdens mijn intake en controle moest ik zelfs al mijn parfums inleveren en de nagellak remover en mondwater,  aangezien dit in het protocol staat. Het schijnt dat alcoholverslaafden dit gewoon opdrinken. (nou lekker)

Vandaag heb ik te horen gekregen dat mijn conditie nog behoorlijk is (hihi) Ik heb een betere conditie dan een gemiddelde vrouw van 48 jaar. 

Mijn dag is erg gestructureerd en begint om 7.00 uur met een wandeling vanuit de chronotherapie (lichttherapie om je bioritme te activeren) dit is een basis om een depressie beter te kunnen bestrijden. evenals een goede voeding en nachtrust. Het eten is hier echt geweldig. Ik eet dingen die ik nog nooit heb gehad zoals v.b. ezelsoren (lekker).

Verder ben ik elke dag zeker 45 minuten in de fitnessruimte om te sporten. 

Elke dag heb ik een programma tot 17:30 uur vandaag zelfs tot 20:00 uur.

In de morgen heb je vaak een eigen programma met veel individuele gesprekken en in de middag zijn er meer groepsgesprekken. Het is hier luxe, maar er moet ook ontzettend hard gewerkt worden.

Daar ben ik heel hard en gedreven mee aan de slag. De gesprekken met de psychologen die ik tot en met woensdag heb, zijn soms bijzonder heftig. Ik merk dat het ontzettend veel energie kost. Gelukkig heeft iedereen dit. We delen veel met elkaar en dat is ontzettend fijn. Vanaf volgende week gaan we met enkele mede-cliënten enkele liedjes oppakken en proberen in te studeren, zodat we fijn kunnen zingen. 

Kortom er komt weer wat vreugde terug, bovendien mag ik met enkele medicatie stoppen.

Ik mis natuurlijk Ronald en de kinderen, maar zaterdag kan ik voor het eerst hun bezoek ontvangen.

Lieve mensen hartelijk dank allemaal voor jullie support.

kus van Marie-José